آموزشگاه خیاطی رهنما

تاریخچه خیاطی در ایران

مظفر الدین شاه اولین چرخ خیاطی را همراه با یک خیاط قفقازی، به عنوان سوغات از فرنگستان به تهران آورد. مظفر الدین شاه این خیاط را آورد تا لباس درباریان را به وسیله چرخ خیاطی بدوزد. در آن زمان، مردم با تصور این که چرخ خیاطی، پارچه را می‌جود و دوام آن را کم می‌کند، استقبال چندانی از این اختراع نکردند؛ اما سهولت، سرعت و کیفیت کار خیاطی باعث شد چرخ خیاطی جای خود را در زندگی ایرانی باز کند تا آنجا که به یکی از وسایل منزل و اقلام جهیزیه دختران دم بخت تبدیل شد.

در این دوران، افراد بسیاری به هنر خیاطی روی آوردند که به ۳ شکل متفاوت کار می‌کردند:

1. دوزندگانی که مغازه داشتند و به شکل رسمی کار می‌کردند. آن‌ها لباس‌ها را بر اساس الگو می‌دوختند و مشتریانشان، اغلب تجار و افراد اشرافی بودند.
2. خیاط‌های بازاری که محل کار آن‌ها در بازار بود. قیمت لباس‌های خیاط‌های بازاری نسبت به لباس‌های دیگر، ارزان‌تر بود. آن‌ها لباس‌ها در اختیار عموم مردم می‌گذاشتند و هر شخصی با توجه به بودجه خود، لباس‌های مناسب خود و خانواده‌اش را می‌خرید.
3. زنان خانه داری که خیاطی بلد بودند، برای خانواده خود، لباس می‌دوختند. اگر فرصت می‌کردند برای همسایه‌ها و افراد کوچه و باز هم لباس می‌دوختند. البته گفتنی است که با توجه به زمانی که خیاطی نیاز داشت، دستمزد آن زمان خیاطی اندک بود.

آموزشگاه خیاطی رهنما

تاریخچه مد در ایران

اولین طراح مد در ایران، زینت جهانشاهی محسوب می‌شود. زینت جهانشاهی، دختر یکی از سرهنگ‌های وزارت جنگ و تحصیل کرده آلمان بود. زینت جهانشاهی بعد از ازدواج، به سوئیس رفت و همین‌جا بود که آموزش‌های او در زمینه خیاطی و مد آغاز شد. همچنین او به پاریس سفر کرد و در آنجا، مهارت زیادی در خیاطی به دست آورد. زینت جهانشاهی تحت تعلیم «پیر بالمن» یکی از طراحان معروف آن زمان قرار گرفت و رموز خیاطی مدرن را فرا گرفت. او در سال ۱۳۲۱ به همراه همسرش به ایران بازگشت. زینت جهانشاهی پس از بازگشت به ایران، یک لباس فروشی و خیاط خانه در خیابان امیریه تهران افتتاح کرد. از آنجایی که زینت جهانشاهی، اولین طراح زن ایرانی بود، خانم‌های آن زمان از خیاط خانه او بسیار استقبال کردند.