دکتر سید مرتضی موسوی در شیراز

همه اقوام بشری از ابتدایی‌ترین دوران خود، عقاید پزشکی خاصی درباره تولد و مرگ و بیماری داشته‌اند؛ به طوری‌که بیماری را ناشی از اراده خدا، قدرت جادوگران یا سایر منابع ماوراءالطبیعه می‌دانستند و به همین دلیل، درمان را از آن دیدگاه دنبال می‌کردند؛ برخی از این عقاید تا دوران معاصر در غالب ایمان‌درمانی و طلب شفا از مقبره‌های دینی باقی مانده‌است؛ گرچه پیشرفت دانش پزشکی در هزاره اخیر، بسیاری از این روش‌ها را ضعیف کرده‌است.

با اینکه پیشینه ثبت‌شده‌ای از گیاهانی که برای مقاصد دارویی استفاده می‌شدند وجود ندارد، شواهدی نشان می‌دهد که بشر نخستین پس از نسل‌ها آزمون و خطا به خواص دارویی برخی گیاهان پی برد.

دکتر سید مرتضی موسوی در شیراز

استقرار تقویم و اختراع نوشتن علامت آغاز تاریخ ثبت شده‌است. دانسته‌های ما از دانش اولیه، متشکل از قرص‌های خاک رس منقوشِ به خط میخی و مُهرهایی است که توسط پزشکان میان‌رودان (بین‌النهرین) باستان مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. در موزه لوور، ستون سنگی‌ای وجود دارد که قوانین حمورابی، پادشاه بابل در قرن ۱۸ پیش از میلاد را نشان می‌دهد؛ این قانون، شامل قوانین سختی درباره پزشکی است؛ برای مثال، اگر پزشک در هنگام بازکردن آبسه، بیمار را کشت، دست او قطع خواهد شد؛ اما اگر بیمار کشته‌شده، بَرده بود، پزشک، فقط موظف است که برده دیگری را جایگزینش کند.

هرودوت تاریخ‌نگار یونانی، درباره بابل نوشته که هر بابلی یک پزشک آماتور بود؛ زیرا رسم بود که بیمار را در خیابان قرار دهند و هر عابری ممکن بود مشاوره پزشکی ارائه دهد. غیب‌گویی با بررسی کبد حیوان قربانی‌شده، به‌طور گسترده‌ای اِعمال می‌شد تا دوره بیماری را مشخص کنند.