دکتر حمیدرضا محمدی اصل در خرم آباد

توضیحات بیشتر:

دندانپزشکی در ایران

محققان با بررسی سنگ نبشته های سومریان و آشوریان به این نتیجه رسیده اند که، نخستین گام های دانش دندانپزشکی در سرزمین های خاور نزدیک و خاورمیانه بوده است و ایرانیان نیز نقش به سزایی در رشد و تعالی این دانش گسترده داشته اند. دانشمندان و پزشکان ایرانی در دوران پیش از اسلام و به خصوص پس از اسلام آثار ارزنده ای در این عرصه از خود بر جای گذاشته اند. دانشمندان ایرانی تقریباً در تمامی عرصه ها و دستاورد های دندانپزشکی نقش داشته اند، مطالعات نشان می دهند که اوج شکوفایی دندانپزشکی در ایران مربوط به دوره پس از اسلام و قبل از حمله مغول است.

در دوره قاجاریه پزشکی در ایران پیشرفت چشمگیری یافت. طب ایران به تدریج از سنتی به اروپایی تبدیل شد. بر اساس تاریخ، طب مدرن ایران از مدرسه دارالفنون آغاز شده است. قبل از تأسیس دارالفنون، علم پزشکی در ایران بطور کلی سنتی بود و درمان ها بطور تجربی و بدون پایه علمی با وسایل و تجهیزات ابتدایی و توسط افراد فاقد دانش علمی انجام می‌ گرفت، مسئله ای که در حال حاضر هم در برخی نقاط دور افتاده انجام می شود.

دندانپزشکی در آن زمان نیز بر پایه طب سنتی بود. برای درد دندان از داروهای گیاهی مانند روغن نخود، آب پیاز، شیره انجیر، تریاک و برای رفع آبسه‌های دندانی از صمغ کتیرا و باقلا و آرد گندم سرخ شده در روغن استفاده می‌شد. تجویز این گیاهان تماما بر اساس تجربه های افراد صورت می گرفت. کشیدن دندان ها نیز توسط آرایشگرها و یا افراد دیگر، بدون بی‌ حسی و دردناک و وحشت آور انجام می‌ شد. این کار به قدری در شهرها عادی بود که افرادی در شهر این کار را به صورت دوره گرد در محلات انجام می‌ دادند.

دندان های پوسیده کشیده می شدند. بر این اساس که هر گاه افراد دچار دندان درد می شدند و استفاده از گیاهان و داروها درد آنها را تسکین نمی داد، اقدام به کشیدن دندان ها می کردند. دندان هایی که تغییر رنگ داده بودند، فضای خالی ناشی از کشیدن یا افتادن دندان و دندان های شکسته توسط افراد زرگر روکش طلا می شدند. البته این کار برای افراد غنی که توانایی پرداخت پول طلا را داشتند انجام می گرفت. زرگرها برای ساخت روکش های طلا که به آنها استامپ یا استامپه یا شارپی می گفتند، از دستگاهی به نام شارپ استفاده می کردند.