بازرگانی قیر و ایزوگام و عایق مالامیری در مازندران

توضیحات بیشتر:

عبارت ایزوگام چیست و از کجا آمد؟ (Isogam / Isogum / Izogam)  یا عایق رطوبتی (waterproof) دو اصطلاحی که عموما توسط مردم هم معنی یکدیگر بکار برده می شوند. اما با وجود همپوشانی زیاد تفاوتهایی با هم دارند. در واقع اصطلاح “عایق رطوبتی”  نسبت به “ایزوگام” مفهومی گسترده و با دامنه کاربرد بیشتر می باشد. عایق رطوبتی دارای انواع و اقسام متفاوتی است.

مروری بر تاریخچه ایزوگام

برای آن که دقیقتر بدانیم ایزوگام چیست باید تاریخچه آن را مرور کنیم. حفاظت از سکونت گاه در برابر رطوبت از همان ابتدار روبرو شدن انسان با پدیده بارندگی اولویت بوده است. بشر مجبور بوده برای جلوگیری از بوی نامطبوع و حشرات، محل زندگی خود را در مقابل رطوبت محافظت کند.

در گزارشات باستان شناسی از بقایای سکونت گاه های کشف شده نشانه های زیادی وجود دارد. نشانه هایی که ثابت می کند انسان از ترکیب قیر معدنی با نوعی خاک رس (با دانه های ریز) بهره می گرفته است. آمیخته ای از قیر پخته شده و خاک رس جهت عایق بندی رطوبتی (waterproofing) و حتی به عنوان ملات به چشم میخورد. این نشانه ها مربوط به دوره ایلامی است.

بدون شک قیر معدنی یکی از ابتدایی ترین مواد بکار رفته برای آب بند کردن محل سکونت بوده است. ایرانیان قیر را از زمان باستان می شناختند. به خاطر خاصیت حرارت پذیری، ذوب شدگی و چسبندگی آن را بعنوان عایق ضد آب به کار برده اند. از تحقیقات اینطور گمان می رود که واژه قیر اولین بار در دوره ایلامی ها ابداع شده است.

به صورت کلی قیر دو نوع است. قیر معدنی که به صورت کلوخه های سفت استخراج می شود. با حرارت دادن، آن را تبدیل به قیر مایع می کنند. قیر نفتی که از پالودن نفت خام بدست می آید. امروزه قیر نفتی بیشترین مصرف را در راه سازی و آب بندی سازه های ساختمانی بخصوص در ایران دارد.

کاه گل و شیروانی از کجا آمدند؟ در ایران، از گذشته تا امروز معماری هر منطقه بر اساس شرایط جوی بوده است. مثالا در مناطق پربارش بویژه شهرهای شمالی، سقف خانه ها بصورت شیب دار بنا می شدند. در مناطق کم بارش مانند نواحی مرکزی، شمال شرقی، و جنوبی، پشت بام را به شکل افقی احداث می گشتند. کاهگل بعنوان عایق سقف های افقی و شیروانی بعنوان عایق سقف های شیب دار بکار می رفتند.