دکتر سید مهدی فرساد در تهران

ریه‌ها:
ریه‌ها دو اندام بزرگ در قفسه سینۀ شما هستند. این اندام‌ها بخشی از دستگاه تنفسی هستند. هوا از طریق بینی یا دهان وارد بدن شما می‌شود و پس از عبور از نای (لولۀ هوا) و هریک از نایژه‌ها وارد ریه می‌شود.
در هنگام عمل دَم، ریه‌های شما با هوا منبسط می‌شوند و به این گونه بدن اکسیژن لازم را دریافت می‌کند.
در هنگام بازدم هوا از ریه‌های شما خارج می‌شود و دی‌اکسیدکربن بدن را دفع می‌کند.
ریۀ راست شما شامل سه لَت (لوب) است. ریۀ چپ کوچک‌تر و شامل دو لَت است.
بافت نازکی (غشاء جانبی) ریه‌ها و درون ناحیۀ قفسه سینه را می‌پوشاند. بین دو لایۀ غشاء جانبیمقدار کمی مایع (مایع پردۀ جنب) قرار دارد. به‌طور معمول مقدار زیادی از این مایع در این محل جمع نمی‌شود.
سلول‌های سرطانی:
سرطان از سلول‌ها ـ که عوامل سازنده بافت‌ها هستند ـ آغاز می‌شود. بافت‌ها اندام‌های بدن را تشکیل می‌دهند.
معمولاً سلول‌‌های سالم رشد می‌کنند و تقسیم می‌شوند تا سلول‌های جدید مورد نیاز بدن را تولید کنند.

هنگامی‌که سلول‌های عادی پیر می‌شوند یا آسیب می‌بینند می‌میرند و سلول‌های جدید جای آنها را می‌گیرند.
گاهی این روند منظم به‌درستی انجام نمی‌شود. سلول‌‌های جدید هنگامی به‌وجود می‌آیند که بدن به آنها نیازی ندارد

و سلول‌های پیرشده یا آسیب دیده نیز از بین نمی‌روند. تجمع سلول‌های اضافی معمولاً باعث تشکیل توده‌ای از بافت می‌شود که تومور نام دارد.
سلول‌های تومور، خوش‌خیم (غیرسرطانی) یا بدخیم (سرطانی) هستند. معمولاً سلول‌های تومورِ خوش‌خیم به اندازۀ سلول‌های بدخیم مضر نیستند.
تومورهای خوش‌خیم ریه:
معمولاً خطر مرگ را به همراه ندارند.
معمولاً نیازی به خارج کردن آنها نیست.
به بافت‌های مجاورشان حمله نمی‌کنند.
به بخش‌های دیگر بدن منتشرنمی‌شوند
تومورهای بدخیم ریه:
معمولاً موجب مرگ می‌شوند.
شاید پس از خارج کردن، مجدداً در بدن رشد کنند.
می‌توانند به بافت‌ها و اندام‌ مجاورشان حمله کنند.
قابلیت انتشار به بخش‌های دیگر بدن را دارند.
سلول‌های سرطانی با جدا شدن از تومور اصلی شروع به انتشار می‌کنند. این سلول‌ها وارد رگ‌های خونی یا رگ‌های لنفاوی می‌شوند

و از این طریق به همۀ بافت‌های بدن سرایت می‌کنند. سلول‌های سرطانی به اندام‌های دیگر متصل می‌شوند و تومورهای جدیدی را به‌وجود می‌آورند که به این اندام‌ها صدمه می‌زنند. به منتشرشدن سرطان متاستاز می‌گویند.
برای به‌دست آوردن اطلاعاتی در این مورد بخش «مراحل رشد سرطانی» را مطالعه کنید.
عوامل خطرزا:
پزشکان گاهی نمی‌توانند بگویند چرا برخی از افراد به سرطان ریه مبتلا می‌شوند و برخی دیگر هرگز به این بیماری دچار نمی‌شوند. با وجود این،

می‌دانیم که احتمال ابتلای بعضی از افرادِ در معرض عوامل خطرزا، به سرطان ریه بیش‌تر است. عامل خطرزا، عاملی است که احتمال ابتلای فرد به بیماری را افزایش می‌دهد.
مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است این عوامل خطرزا را برای سرطان ریه مشخص کرده-اند:
استعمال دخانیات: استعمال دخانیات تاکنون مهم‌ترین عامل خطرزا برای سرطان ریه به‌شمار می‌آید. مواد مضر موجود در دخانیات به سلول‌های ریه صدمه وارد می‌کنند.

به‌همین دلیل مصرف سیگار برگ، پیپ، قلیان و سیگار معمولاً منجر به ابتلا به سرطان ریه می‌شود و تنفس در محیطی که افراد دخانیات مصرف می‌کنند

می‌تواند باعث بروز سرطان ریه در افراد غیرسیگاری شود. هرچه فرد بیش‌تر در معرض دود باشد خطر ابتلای او به سرطان ریه افزایش می‌یابد.

برای اطلاعات بیش‌تر مقالات موجود در این پایگاه با عنوان ترک سیگار و دود دست‌دوم سیگار را مطالعه کنید.
رادون: رادون گاز رادیواکتیوی بی‌بو، بی‌مزه و بی‌رنگ است. این گاز در خاک و سنگ‌ها تشکیل می‌شود. افرادی که در معادن کار می‌کنند معمولاً در معرض گاز رادون هستند.

در بعضی قسمت‌های دنیا، رادون در منازل نیز یافت می‌شود. رادون به سلول‌های ریه صدمه وارد می‌کند و احتمال این‌که افرادی که در معرض این گاز هستند به سرطان ریه مبتلا شوند بسیار زیاد است.

خطر ابتلا به سرطان ریه (ناشی از قرارگرفتن در معرض گاز رادون) در افراد سیگاری افزایش می‌یابد.

برای به‌دست آوردن اطلاعات بیش‌تر مقالۀ پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) به نام رادون و سرطان را مطالعه کنید.

پنبۀ نسوز یا پنبۀ کوهی- آزبست (Asbestos) و مواد دیگر: افرادی که در مشاغل خاصی مثل کار در صنایع شیمیایی و ساخت‌و‌ساز مشغول به کار هستند

در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند. سروکار داشتن با پنبۀ‌ نسوز، آرسنیک، کروم، نیکل، دوده، قطران و مواد دیگر معمولاً به ابتلا به سرطان ریه می‌انجامد.

هرچه فرد زمان طولانی‌تری با این مواد سروکار داشته باشد خطر افزایش می‌یابد. خطر ابتلا به سرطان ریۀ ناشی از قرارگرفتن در معرض این مواد، در افراد سیگاری بیش‌تر است.

دکتر سید مهدی فرساد در تهران

آلودگی هوا: آلودگی هوا، خطر ابتلا به سرطان ریه را اندکی افزایش می‌دهد. تأثیرات منفی آلودگی هوا بر سلامتی اشخاص در افراد سیگاری بیش‌تر است.
پیشینه خانوادگی ابتلا به سرطان ریه: خطر ابتلای افرادی که پدر، مادر، برادر یا خواهر آنها به سرطان ریه مبتلا شده است افزایش خواهد یافت (حتی در صورتی‌که این افراد سیگاری نباشند).
سابقۀ شخصی سرطان ریه: افرادی که به سرطان ریه مبتلا بوده‌اند بیش‌تر در معرض خطر به‌وجود آمدن تومور ریه ثانویه هستند.
سن بالای ۶۵ سال: در بیش‌تر موارد، سرطان ریه در افرادی که بیش‌تر از ۶۵ سال سن دارند مشاهده می‌شود.
محققان عوامل خطرزای احتمالی دیگری را نیز بررسی کرده‌اند. مثلاً، ابتلا به بعضی بیماری-های خاص ریه (مانند بیماری سل یا برنشیت) برای مدت طولانی، خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهد.

البته هنوز کاملاً مشخص نیست که ابتلا به بیماری‌های خاصِ ریه عاملی برای بروز سرطان ریه به‌شمار می‌رود یا خیر. افرادی که فکر می‌کنند در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند باید با پزشک خود مشورت کنند.

پزشک روش‌هایی را برای کاهش خطر به آنها پیشنهاد می‌دهد و برنامۀ مناسبی برای انجام معاینات عمومی (چک آپ) آنها تعیین می‌کند.

اهمیت افرادی که به سرطان ریه مبتلا بوده‌اند پس از درمان لازم است معاینه (چک‌آپ) شوند. زیرا پس از درمان، احتمال رشد مجدد تومور ریه یا تشکیل تومور جدید زیاد است.

دکتر سید مهدی فرساد در تهران

علائم:
سرطان ریه در مراحل اولیه معمولاً هیچ علامتی از خود نشان نمی‌دهد، ولی با بزرگ‌تر شدن سرطان نشانه‌هایی بروز می‌کند که رایج‌ترین آنها عبارت‌اند از:
سرفه‌ای که بدتر می‌شود یا متوقف نمی‌شود.
مشکلات تنفسی نظیر تنگی‌نفس.
درد دائمی در ناحیۀ قفسه سینه.
خون بالا آوردن در هنگام سرفه.
گرفتگی صدا.
عفونت ریه مزمن نظیر ذات‌الریه.
احساس خستگی دائمی.
کاهش وزن بدون هیچ دلیل مشخص.
در بیش‌تر موارد این نشانه‌ها ناشی از سرطان نیست و مشکلات دیگری موجب بروز این علائم می‌شوند.

در صورتی که این علائم مشاهده شد باید به پزشک مراجعه کرد تا هرچه زودتر بیماری مشخص و درمان آن آغاز شود.
تشخیص:
اگر شما علامتی مشاهده می‌کنید که احتمال می‌دهد از جمله نشانه‌های سرطان ریه باشند،

این پزشک است که باید تشخیص دهد که منشاء این علائم از سرطان است یا مشکلات دیگری باعث پدید آمدن آنها شده است.

پزشک پس از بررسی سابقۀ پزشکی شما و خانواده احتمالاً از شما آزمایش خون می‌خواهد و یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها را انجام می‌دهد:
معاینات فیزیکی: پزشک هنگام معاینه به صدای تنفس شما گوش می‌دهد و ریه‌های شما را از لحاظ وجود مایعات معاینه می‌کند.

ممکن است پزشک با لمس کردن، وجود غده‌های لنفاوی متورم و تورم کبد را تشخیص دهد.
عکس اشعۀ ایکس قفسه سینه: تصویر اشعه ایکس از قفسه سینه گاهی نشان‌دهندۀ تومور یا مایعات غیرعادی است.
سی.تی.اسکن: پزشکان معمولاً از سی.تی.اسکن برای عکسبرداری از بافت درون قفسه سینه استفاده می‌کنند.

در هنگام سی.تی.اسکن دستگاه اشعۀ ایکس که به کامپیوتر متصل شده است چندین تصویر تهیه می‌کند. در سی.تی.

اسکن مارپیچی دستگاه در حالتی که شما روی تخت خوابیده‌اید دور بدن شما می‌چرخد و عکسبرداری می‌کند که احتمال دارد تصاویر نشان‌دهندۀ تومور، مایعات غیرعادی یا غدد لنفاوی متورم باشد.

پیداکردن سلول‌های سرطانی ریه:

تنها روش مطمئن برای تشخیص قاطع و دقیق سرطان ریه این است که آسیب‌شناس نمونه‌ای از یاخته‌ها یا بافت‌های مشکوک را

در آزمایشگاه با استفاده از میکروسکوپ و آزمایش‌های دیگر بررسی می‌کند. برای جمع‌آوری نمونه‌ها روش‌های متعددی وجود دارد.
پزشک شما از یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها برای جمع‌آوری نمونه استفاده می‌کند:
سلول‌شناسی خلط: خلط مایع غلیظی است که هنگام سرفه کردن از ناحیۀ ریه‌ها خارج می‌شود. نمونه‌ای از این خلط را از لحاظ وجود یاخته‌های سرطانی در آزمایشگاه بررسی می‌کنند.
توراسنتز (Thoracentesis): پزشک برای خارج کردن مایعات (مایعات درون غشاء جانبی) از قفسه سینه از سوزن‌های بلندی استفاده می‌کند. این مایعات از لحاظ وجود یاخته‌های سرطانی در آزمایشگاه بررسی می‌شوند.
برونکوسکوپی: پزشک لولۀ باریک و سبکی (برونکوسکوپ) را از طریق دهان یا بینی وارد ریه می‌کند و با استفاده از آن ریه‌ها و مسیر هوای منتهی

به ریه‌ها را بررسی می‌کند. پزشک با استفاده از سوزن، برس‌های خاص یا دیگر تجهیزات از سلول‌ها نمونه‌برداری می‌کند.

همچنین گاهی پزشک ناحیۀ موردنظر را با آب شست‌و‌شو می‌دهد و سلول‌های جمع شده در آب را آزمایش می‌کند.
آسپیراسیون با سوزن نازک (Fine-needle aspiration): پزشک برای خارج کردن بافت یا مایع از ریه یا غدۀ لنفاوی از سوزن نازکی استفاده می‌کند.

پزشک معمولاً از سی.تی. اسکن یا وسایل دیگر عکسبرداری برای هدایت سوزن به سمت تومور ریه یا غدۀ لنفاوی استفاده می‌کند.
توراکوسکوپی (Thoracoscopy): جراح چندین شکاف کوچک در ناحیۀ قفسه سینه یا پشت شما ایجاد می‌کند.

و با استفاده از لوله‌ای نازک و سبک ریه‌ها و بافت‌های مجاور را معاینه می‌کند و در صورت مشاهدۀ موارد مشکوک از این سلول‌ها نمونه‌برداری می‌کند.

توراکوتومی (Thoracotomy): پزشک قفسه سینه را با شکاف بزرگی باز می‌کند. شاید غدد لنفاوی و بافت‌های دیگر را خارج کند.

مدیاستینوسکوپی (Mediastinoscopy): جراح شکافی را در قسمت بالای استخوان پستان ایجاد می‌کند

و از لوله‌ای باریک و نازک برای مشاهدۀ درون قفسه سینه استفاده می‌کند؛ و در صورت لزوم از بافت‌ها یا غدد لنفاوی نمونه برمی‌دارد.

مواردی که میشود پیش از نمونه برداری از پزشک پرسید.

شما چه روشی را پیشنهاد می‌کنید؟بافت چگونه خارج خواهد شد؟

آیا نیازی به بستری شدن در بیمارستان هست؟ و در این ‌صورت، چه مدت باید بستری شوم؟

پیش از عمل کار خاصی باید انجام دهم؟

نمونه‌برداری چقدر طول می‌کشد؟ آیا به‌هوش خواهم بود؟ آیا نمونه‌برداری دردناک است؟
چه خطراتی وجود دارد؟ چقدر احتمال دارد انجام این عمل منجر به صدمه دیدن ریه‌ها شود؟ احتمال عفونت و خونریزی پس از انجام این عمل چقدر است؟
مدت زمان مورد نیاز برای بهبودی پس از عمل چقدر است؟
نتایج چه مدت بعد آماده خواهد شد و چه کسی آن را اعلام می‌کند؟
در صورتی‌که مشخص شود من مبتلا به سرطان هستم چه کسی راجع به مراحل بعدی با من صحبت خواهد کرد؟ چه زمانی؟

دکتر سید مهدی فرساد در تهران

انواع سرطان ریه:
آسیب‌شناس، خلط، مایع درون غشاء جانبی، بافت یا سایر نمونه‌ها را از لحاظ وجود سلول‌‌های سرطانی بررسی می‌کند و در صورت مشاهدۀ سرطان،

نوع آن را گزارش می‌دهد. انواع مختلف سرطان ریه به شیوه‌های گوناگونی درمان می‌شوند. رایج‌ترین انواع سرطان براساس شکل ظاهری سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ، نامگذاری شده‌اند.
سرطان ریه با سلول‌های کوچک: در حدود ۱۳ درصد سرطان‌های ریه از نوع سلول کوچک هستند. این نوع سرطان سرعت انتشار زیادی دارد.
سرطان ریه با سلول‌های غیرکوچک: بیش‌تر موارد سرطان ریه (در حدود ۸۷ درصد) از نوع سلول‌های غیر کوچک هستند. سرعت انتشار این نوع کم‌تر ازسرطان ریه با سلول‌های کوچک است.
مرحله‌بندی:
برای انجام بهترین برنامه‌ریزی جهت درمان، پزشک باید از نوع سرطان ریه و شدت (مرحله) بیماری مطلع باشد. مرحله‌بندی روند دقیقی است که مشخص می‌کندسرطان
منتشرشده یا نه و در صورت انتشار به کدام قسمت از بدن منتشر شده است. سرطان ریه معمولاً به غدد لنفاوی، مغز، استخوان‌ها، کبد و غدد فوق کلیوی ریشه می‌دواند.
هنگامی‌که سرطان از نقطۀ اولیه به نقاط دیگر بدن منتشر می‌شود، تومور جدید سلول‌های سرطانی مشابه و نام مشابهی با تومور اولیه دارد.

مثلاً اگر سرطان ریه به کبد منتشر شود، سلول-های سرطانی که در کبد وجود دارند در واقع سلول‌های سرطانی ریه هستند و نام بیماری سرطان ریه متاستاتیک است (نه سرطان کبد).

به همین دلیل درمان این بیماری مشابه با درمان سرطان ریه است نه سرطان کبد. پزشکان به تومور جدید،

بیماری متاستاتیک یا «دوردست» می‌گویند. معمولاً برای مرحله‌بندی نیاز به انجام آزمایش‌های خون یا آزمایش‌های دیگر است.
سی.تی‌اسکن: اگر سی.تی.اسکن انتشار سرطان، به کبد، غدد فوق کلیوی، مغز یا اندام‌های دیگر را نشان دهد،

لازم است برای کسب نتایج واضح‌تر از ماده حاجب تزریقی و یا خوراکی استفاده کرد. مادۀ حاجب به واضح‌تر ظاهرشدن این بافت‌ها کمک می‌کند.

اگر در سی.تی.اسکن تومور مشاهده شود، پزشک از نمونه برداری برای پیدا کردن سلول‌های سرطانی ریه استفاده می‌کند.
اسکن استخوان: اسکن استخوان سرطانی را که در استخوان‌ها منتشر شده است نشان می‌دهد. در این اسکن مقدار کمی مادۀ رادیواکتیو به شما تزریق می‌شود.

این ماده از طریق خون در بدن شما منتشر و در استخوان‌ها جمع می‌شود. دستگاهی به نام اسکنر، تشعشعات را پیدا و آنها را اندازه‌گیری می‌کند.

اسکنر تصویری از استخوان‌ها را روی صفحۀ نمایش کامپیوتر نشان می‌دهد یا آنها را بر فیلم ذخیره می‌کند.
ام.آر.آی (MRI): شاید پزشک دستور تهیه تصاویر ام.آر.آی از مغز، استخوان‌ها و بافت‌های دیگر بدنتان را بدهد.

ام.آر.آی از آهنربای قوی که به کامپیوتر متصل شده است استفاده می‌کند و تصاویر حاوی جزئیاتی از بافت را روی صفحۀ کامپیوتر یا فیلم نمایش می‌دهد.
پت ‌اسکن (PET Scan) : پزشک از این نوع اسکن برای پیدا کردن سرطانی که منتشر شده است استفاده می‌کند.

مقدار کمی قند رادیواکتیو به شما تزریق می‌شود. دستگاهی خاص از روند مصرف این قند توسط سلول‌های بدن تصاویری کامپیوتری تهیه می‌کند.

چون سلول‌های سرطانی سریع‌تر از سلول‌های عادی قند مصرف می‌کنند نواحی سرطانی روی تصاویر روشن‌تر مشاهده می‌شوند.

دکتر سید مهدی فرساد در تهران

درمان:
جراحی.
پرتو‌درمانی.
شیمی‌درمانی.
هدف درمانی .
جهت درمان می‌توانید به پزشک متخصص سرطان ریه مراجعه کنید؛ و یا شاید بخواهید از یک گروه درمانی شامل چند متخصص کمک بخواهید.

گروه متخصصان درمانسرطان ریه جراحان قفسه سینه، سرطان‌شناسان جراح قفسه سینه، پزشک سرطان‌شناس و سرطان‌شناس پرتو‌درمان را دربر می‌گیرد.

شاید هم گروه مراقبت‌های پزشکی شما از پولمونولوژیست (متخصص ریه)، درمانگر‌ تنفس‌درمانی، پرستار متخصص سرطان و متخصص تغذیه تشکیل شود.
مهار سرطان ریه با درمان‌های موجود دشوار است. به همین دلیل بسیاری از پزشکان بیماران را تشویق می‌کنند تا در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.

پژوهش بالینی گزینه مهمی برای همۀ افراد مبتلا به سرطان ریه با مراحل مختلف است. مقاله «امیدبخشی تحقیقات سرطان» را مشاهده کنید.
راه‌های درمانی به‌طور کلی به نوع سرطان ریه و مراحل آن بستگی دارد. افراد مبتلا به سرطان ریه معمولاً از جراحی،

شیمی‌درمانی، پرتودرمانی، هدف درمانی و یا ترکیبی از این درمان‌ها استفاده می‌کنند.

دکتر سید مهدی فرساد در تهران

جراحی:
در جراحی سرطان ریه، بافت حاوی تومور را برمی‌دارند. علاوه بر این، جراح غدد لنفاوی مجاور را هم برمی‌دارد؛ و یا کل ریه یا تنها بخشی از آن را جراحی می‌کند.
بخش کوچکی از ریه – برش گوه‌ای یا سگمنتکتومی (segmentectomy): جراح تومور و بخش کوچکی از ریه را جراحی می‌کند.
یک لوب از ریه – لوبکتومی (Lobectomy) یا اسلیو لوبکتومی (Sleeve Lobectomy) : جراح یک لوب از ریه را برمی‌دارد. این روش یکی از رایج‌ترین جراحی‌ها برای سرطان ریه است.
کل ریه – پنومونکتومی (Pneumonectomy): جراح کل ریه را برمی‌دارد.
پس از جراحی ریه، هوا و مایعات در قفسه سینه جمع می‌شوند. با استفاده از لوله در قفسه سینه می‌توان مایعات را تخلیه کرد.

همچنین پرستار یا درمانگر‌ متخصص تنفس‌درمانی نحوۀ انجام تمرینات تنفسی و سرفه کردن را به شما آموزش می‌دهد؛ که شما باید چند بار در روز این تمرینات را انجام دهید.
زمان بهبودی هرکس پس از جراحی متفاوت است. شاید لازم باشد یک هفته یا بیش‌تر در بیمارستان بمانید.

گاهی باید چندین هفته سپری شود تا مجدداً بتوانید فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرید.
داروها به مهار درد پس از جراحی کمک می‌کنند. پیش از انجام جراحی باید در مورد برنامۀ مهار و تسکین درد با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید.

در صورتی‌که پس از جراحی برای تسکین درد نیاز به داروی بیش‌تری دارید، پزشک برنامه شما را تغییر می‌دهد.
مواردی که می‌توانید پیش از جراحی از پزشک خود بپرسید:
شما چه نوع جراحی را به من پیشنهاد می‌کنید؟
پس از جراحی چه احساسی خواهم داشت؟
در صورت وجود درد، چگونه باید آن را مهار کرد؟
چه مدت در بیمارستان بستری خواهم بود؟
آیا درمان من عوارض جانبی بلندمدتی خواهد داشت؟
پس از چه مدت می‌توانم فعالیت‌های روزمرۀ خود را از سر بگیرم؟
پرتو‌درمانی:
در پرتودرمانی (که به آن رادیوتراپی هم می‌گویند) از اشعه‌هایی با انرژی زیاد برای نابودی سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود.

در پرتودرمانی تنها به سلول‌هایی که در ناحیه درمان قرار دارند تشعشع می‌دهند.
بعید نیست نیاز به تشعشع خارجی داشته باشید. این روش یکی از رایج‌ترین انواع پرتودرمانی برای سرطان ریه است. تشعشع از دستگاه بزرگی که خارج از بدن قرار دارد می‌آید.

بسیاری از افراد برای درمان به کلینیک یا بیمارستان مراجعه می‌کنند. درمان معمولاً ۵۵ روز درپ هفته انجام می‌شود و چندین هفته ادامه خواهد داشت.
نوع دیگر پرتودرمانی، تشعشع داخلی (براکی تراپی) است. از این روش به ندرت جهت درمان سرطان ریه استفاده می‌کنند.

تشعشع از ذرات، سیم‌ها یا تجهیزات‌ دیگری که در بدن شما نصب کرده‌اند تابیده خواهد شد.
عوارض جانبی با توجه به نوع پرتودرمانی، میزان تشعشع و بخشی از بدن که تحت درمان قرار می‌گیرد متفاوت خواهد بود. پرتودرمانی خارجی

در ناحیۀ قفسه سینه معمولاً به مری صدمه می‌زند و مشکل بلع برای فرد ایجاد می‌کند. همچنین به شدت احساس خستگی می‌کنید. علاوه ‌بر ‌این،

پوست شما در ناحیۀ درمان سرخ و خشک و حساس می‌شود. پس از پرتودرمانی داخلی، گاهی بیمار در هنگام سرفه مقدار کمی خون بالا می‌آورد.
پزشک روش‌هایی برای مقابله با این مشکلات پیشنهاد می‌کند. خواندن مقاله پایگاه علمی،

پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (http://www.ncii.ir)،)، «شما و پرتودرمانی»، برایتان مفید است.
مواردی که می‌توانید پیش از پرتودرمانی از پزشک خود بپرسید:
چرا من به این درمان نیاز دارم؟
چه نوع پرتودرمانی را به من پیشنهاد می‌کنید؟
درمان چه زمانی آغاز می‌شود، و چه زمانی تمام خواهد شد؟
در طی درمان چه احساسی خواهم داشت؟
چگونه از مؤثر بودن پرتودرمانی مطلع خواهیم شد؟
آیا درمان عوارض جانبی بلندمدتی در بر خواهد داشت؟
شیمی‌درمانی:
در شیمی‌درمانی از داروهای ضدسرطان برای نابودی سلول‌های سرطانی استفاده می‌کنند. داروها وارد جریان خون می‌شوند و بر سلول‌های سرطانی در سرتاسر بدن تأثیر می‌گذارند.
معمولاً از بیش‌تر از یک نوع دارو استفاده می‌کنند. داروهای ضد سرطان ریه معمولاً از طریق تزریق به رگ اعمال می‌شوند (درون وریدی).

بعضی از داروهای ضدسرطان را می‌توان به‌صورت خوراکی مصرف کرد.
شیمی‌درمانی به‌صورت دوره‌ای انجام می‌شود. پس از هر دورۀ شیمی‌درمانی، یک دورۀ استراحت در نظر می‌گیرند.

مدت زمان استراحت و تعداد دوره‌های مورد نیاز به نوع داروی ضدسرطان بستگی دارد.
درمان خود را در کلینیک، مطب پزشک یا منزل انجام می‌دهید. گاهی، لازم است بعضی از بیماران جهت درمان در بیمارستان بستری شوند.
عوارض جانبی با توجه به نوع و مقدار داروی مورد استفاده متفاوت است. داروها به سلول‌های سالمی هم که سرعت تقسیم زیادی دارند آسیب وارد می‌کنند.

دکتر سید مهدی فرساد در تهران