درمانگاه شبانه روزی خورشید در ایلام

درمانگاه شبانه روزی خورشید در ایلام

نوع فعالیت:

درمانگاه شبانه روزی خورشید در ایلام

داروخانه , پزشک عمومی , تزریفات , پانسمان نوار قلب و احیاء
کلینیک دندانپزشکی(دندانپزشکان متخصص و عمومی)
آزمایشگاه تشخیص طبی , مشاوره , روانشناسی , مامائی
طرف قرارداد با کلیه بیمه های پایه و تکمیلی , ادارات و بانکها

تماس:

آدرس:

توضیحات بیشتر:

در ایران درمانگاه معمولاً می‌تواند دارای بخشهای پزشک عمومی و متخصص، دندانپزشکی ، داروخانه ، مامایی ، رادیولوژی ، آزمایشگاه  و … باشد.

مجوز تأسیس و پروانه بهره‌برداری درمانگاه را وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی  از طریق دانشگاه‌های علوم پزشکی مربوطه صادر می‌نماید. درمانگاه می‌تواند خصوصی، دولتی یا خیریه باشد. هر درمانگاهی بجز مؤسس باید برای هر شیفت فعال خود دارای مسئول فنی پزشک باشد.

درمانگاه می‌تواند عمومی  یا تخصصی (مانند درمانگاه پوست  و مو یا درمانگاه دندانپزشکی ) باشد.
برخلاف ساختمان پزشکان ، درمانگاه مؤسسه واحدی است و می‌تواند با سازمان‌های بیمه‌گر و اداره‌ها قرارداد (برای پذیرش بیماران) ببندد، سرنسخه و سربرگ داشته باشد و پذیرش و صندوق واحدی برای بخش‌های گوناگون داشته باشد

انواع مراکز درمانی

آیا با انواع مراکز درمانی آشنایی داریم و ساختار و وظایف هر یک را می دانیم؟ در صورت آشنایی با این مراکز، در مواقع اضطرار و نیاز با سهولت بیشتری می توانیم به مکان درمانی مورد نیاز مراجعه و به سلامتی دست یابیم. در این مقاله به منظور آشنایی شما مطالعه کننده گرامی ، توضیحاتی در خصوص ویژگی های هر یک از مراکز درمانی ارائه خواهد شد.

مطب

مطب عموما جایی است که پزشک در آن به معاینه و درمان بیماران می‌پردازد. البته تسامحاً به محل فعالیت سایر شاغلین حرف پزشکی مانند روانشناس که دارای دفترکار می‌باشند نیز می‌توان مطب اطلاق کرد. واژه مطب اسم مکان از ریشه طب است و در پارسی به آن پزشکگاه هم می گویند. طبق قوانین موجود تأسیس مطب در ساختمان های مسکونی نیز مجاز است. هر پزشکی تنها پس از اخذ مجوزهای لازم مانند پروانه مطب از سازمان نظام پزشکی مجاز به تأسیس مطب است و مسئولیت اقدامات درمانی انجام شده در مطب برعهده پزشک می‌باشد . نصب تابلو، چاپ سرنسخه، تعرفه دریافتی از بیماران، اقدامات درمانی قابل انجام در مطب، فهرست ملزومات مطب و شرایط فیزیکی آن تابع قوانین موجود می‌باشد.

درمانگاه یا کلینیک

ریشه لغت کلینیک را بعضی در واژه انگلیسی (فرانسوی ( کْلی / ک ِ ) برگرفته از واژه Clinic  می دانند.

در ویکی پدیا این گونه تعریف شده است :

” ساختمان یا بخشی در بیمارستان یا مرکز بهداشتی – درمانی که به درمان بیماران یا مراقبت پزشکی از بیماران سرپایی اختصاص دارد.

معمولاً درمانگاه موسسه‌ای مستقل است که به درمان بیماران می‌پردازد ولی برخلاف بیمارستان بیماران را بستری نمی‌کند. ”

کلینیک می تواند  مراکز آموزش را نیز شامل شود، از جمله مراقبت های بیمارستانی اولیه، البته مراقبت های پزشکی ارائه شده توسط یک کلینیک ممکن است با یک بیمارستان ارتباط نداشته باشد. به طور معمول امروزه در مدیریت کلینیک ها بر خلاف گذشته از سیستم های مکانیزه و همچنین نرم افزار مدیریت درمانگاه و کلینیک تخصصی استفاده شود. هر درمانگاهی بجز مؤسس باید برای هر شیفت فعال خود دارای مسئول فنی پزشک باشد. درمانگاه می‌تواند عمومی یا تخصصی (مانند درمانگاه پوست و مو یا درمانگاه دندانپزشکی) باشد.

شرایط ساختمانی درمانگاه

ساختمان درمانگاه و تعداد اتاق ها و کلیه شرایط لازم برای تهویه ، نور ، سیستم های حرارتی و برودتی ، باید منطبق با اصول بهداشتی و فنی بوده و مورد قبول و تصویب وزارت یا دانشگاه / دانشکده مربوطه قرار گیرد.

تبصره ۱ )

حداقل تعداد اتاق برای تاسیس درمانگاه عمومی شامل شش اتاق و یک سالن انتظار با امکانات کافی می باشد. سطح کلی زیر بنا باید حداقل ۲۰۰ متر مربع بدون در نظر گرفتن فضای لازم جهت بخش های پاراکلینیک بوده و پیش بینی های لازم برای کلیه اقدامات ایمنی از جمله اطفای حریق شده باشد.

تبصره ۲ )

حداقل تحت های لازم جهت تزریقات و پانسمان و سرم درمانی و تحت نظر ، ۶ عدد با تفکیک فضای لازم برای خانم ها و آقایان می باشد. درمانگاه ها با توجه به جمعیت، پراکندگی بسیار خوبی دارند که البته نوع خدمت رسانی درمانگاه، ساعت کاری یا شبانه روزی بودن آن و پزشکان معالج آن در تعیین سطح کیفیت درمانگاه نقش به سزایی دارد.

کلینیک های بهداشت عمومی

برخلاف کلینیک های بیمارستانی که بیشترین رشد را در شهر داشته اند، کلینیک های بهداشت عمومی عمدتاً در شهرهای کوچک و روستاهای کوچک قرار دارند. در ایالات متحده اولین جنبش بزرگ در ایجاد کلینیک های بهداشت عمومی منجر به تشکیل انجمن ملی مطالعه و پیشگیری از بیماری سل در سال ۱۹۰۴ شد. هدف این انجمن برای مطالعه و جلوگیری از سل با ایجاد امکانات کلینیکی برای بررسی رایگان و درمان در هر شهرستان  بود. دیگر سازمان های بهداشت خصوصی در سراسر کشور، در زمینه های تخصصی پزشکی به سرعت این روش را برای بهبود کیفیت و افزایش میزان خدمات پزشکی در زمینه های خود به تصویب رساندند.