دکتر زینب پناهی تبریزی در مشهد

جراحی عمومی (به انگلیسی: General surgery ) یکی از تخصص‌های پزشکی است که به درمان بیماری‌های قسمت‌های مختلف بدن انسان باتکیه بر استفاده از روش‌های درمانی جراحی می‌پردازد. تأکید این رشته، کار بر روی تروماها، بیماری‌های دستگاه گوارش، شکم، گردن، غدد درون‌ریز، عروق محیطی و پستان است.

جراحی عمومی ( به انگلیسی: General surgery ) یکی از تخصص های پزشکی  است که به درمان بیماری های قسمت های مختلف بدن انسان باتکیه بر استفاده از روش های درمانی جراحی می پردازد. تأکید این رشته، کار بر روی تروماها، بیماری های دستگاه گوارش، شکم، گردن، غدد درون ریز، عروق محیطی و پستان است.

این رشته برخلاف نامش، تخصص جراحی ای است که بر اندام های شکمی ( مانند روده ها) تمرکز دارد، که شامل مری، معده، روده باریک، روده بزرگ، کبد، لوزالمعده، کیسه صفرا و مجاری صفراوی، و اغلب غده تیروئید ( به نسبت میزان دسترسی به متخصصان جراحی سر و گردن ) می شود. جراحان عمومی همچنین با بیماری های دربردارندهٔ پوست، پستان، و فتق سروکار دارند.

آن ها عمدتاً با تنه  سروکار دارند از آنجا که متخصصین جراحی عمومی در بسیاری از مراکز دنیا، اولین سطح ارائه خدمات به بیماران تصادفی و اورژانس های تهدیدکننده حیات می باشند، دامنه فعالیت ها و توانایی شان بسیار وسیع است و در مواقع لزوم قادر به انجام جراحی های اورژانس رشته های دیگر مانند جراحی های ارتوپدی، جراحی های زنان، جراحی های اورولوژی، و در مواردی از جراحی های مغز و اعصاب نیز می باشند.

متخصصین جراحی عمومی به این سبب عمومی نامیده می شوند که قادر به جراحی همه اعضای بدن می باشند و این رشته تنها رشته از رشته های تخصصی جراحی است که در آن اصول جراحی آموزش داده می شود.

شواهد جراحی در جهان به ۹۰۰۰ سال قبل برمی گردد. نگاهی به تاریخ نشانگر انجام جراحی در انسان های ماقبل تاریخ، مصر باستان، هند باستان و سایر تمدن ها می باشد. اولین کتاب جراحی به سوشروتا سمهیتا  پزشک هندی بر می گردد که مربوط به ۲۶۰۰ سال پیش می باشد. سایر مکاتب جراحی در یونان ( بقراط ) و چین وجود داشته است. شواهد اولین جراحی با بی هوشی مربوط به ۱۷۰۰ سال پیش در چین است. در قرون گذشته دانشمندان اسلامی  پیشرفت های مهمی در جراحی ایجاد و کتب پرمحتوایی در این زمینه نگاشتند.

سپس در اروپا به این رشته توجه ویژه ای شد و در قرن ۱۵ این رشته از فیزیک جدا و به صورت رشته مجزایی درآمد. با پیدایش روش های نوین بیهوشی و با شکل گیری روش هایی برای کنترل خون ریزی، عفونت  و درد، «جراحی نوین» شکل گرفت. ویلیام هالستد  ( ۱۸۵۲–۱۹۲۲ ) با نگرشی جدید، اولین مدارس جراحی را شکل داد. از آن پس جوامع مختلف علمی در زمینه جراحی و گرایش های متعددی در این رشته شکل گرفت.

دکتر زینب پناهی تبریزی در مشهد