دکتر محمد مشایخیان پزشک عمومی در قم

دکتر محمد مشایخیان پزشک عمومی در قم

نوع فعالیت:

دکتر محمد مشایخیان پزشک عمومی در قم

پزشک عمومی _ طب سنتی

عضو نظام پزشکی قم

درمان بیماریها به روش طب سنتی :

آلرژی-سردرد-افسردگی-وسواس-ویتیلیگو-پسوریازیس-ریزش مو- دیابت- فشار خون بالا و اُفت فشار

خون-کمخونی-بواسیر- انواع کیست- سیاتیک/رماتیسم-امراض چشم- وزوز گوش- بیماریهای جنسی

و دیگر بیماریهای صعب العلاج

آدرس:

قم

توضیحات بیشتر:

دکتر محمد مشایخیان پزشک عمومی در قم

طب سنتی یا طب مزاجی گونه ای از پزشکی جایگزین است که در آن به مزاج ها و خلط های چهارگانه (سرد، گرم، خشک و مرطوب؛ دم، صفرا، بلغم و سودا) باور دارند. یکی از پرسش های همیشگی انسان این بوده که خاستگاه اصلی طب و کلا حرفه پزشکی کدام سرزمین بوده و چگونه مکاتب درمانی در جهان شکل گرفته اند. بر اساس شواهد تاریخی، ایران منشا طب در جهان بوده است.

البته دیرینگی و آغاز پزشکی را در هیچ کشوری به درستی نمی توان یافت، زیرا بشر از ابتدای خلقت هر وقت به درد و جراحت مبتلا شده، در پی چاره و درمان برآمده است.

ولی به طور مکتوب، نخستین فردی که به عنوان پزشک معرفی شده، حدود ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، شخصی به نام تریتا در ایران بوده است. بیش از ۶۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، مکتب مزدیسنا توسط زرتشت در شمال غربی ایران بنا نهاده شد. پایه این مکتب بر اساس بهی بخشی بود. برای اولین بار واژه های درمان و پزشکی در این مکتب جاری گشت و مقام پزشک پرارج گردید.

در این مکتب، علاوه بر درمان، بر بهداشت نیز تاکید شده بود. پاکی چهار عنصر هوا، خاک، آب و آتش از اصول مهم این مکتب بوده است. کوروش (۵۵۰ سال پیش از میلاد) از قوانین پزشکی و بهداشتی آگاه بوده تا جایی که پرستاری بیماران خانواده شاهی را خود به عهده می گرفته و همواره تاکید داشته که با تعدیل خورش، ورزش و سکونت در آب وهوای مساعد باید تندرستی را حفظ کرد.

با ظهور بقراط در یونان که همزمان با اردشیر اول (۴۶۰ سال پیش از میلاد) بود، به تدریج قطب پزشکی به سمت یونان متمایل شد و با حمله اسکندر به ایران کتب باارزش پزشکی، پس از مشاوره اسکندر با ارسطو، به یونان فرستاده و ترجمه شد و بقیه کتب را به آتش کشیدند.

بنابراین به گواه پژوهشگران غربی، طب در آغاز، از ایران به یونان منتقل شده و تلاش های بقراط در جمع آوری این مجموعه دانش در زمان خود باعث شده عنوان «پدر دانش پزشکی» به وی اطلاق شود.

بنابراین، به دلیل شناخته شده بودن بقراط و پزشکان پس از وی و مکتوبات آنان، به رغم خاستگاه انکارناپذیر ایران در عرصه پزشکی، عبارت «طب یونانی» بیش از همه در دنیا شناخته شده است. در سال های ۱۴۱ تا ۱۷۱ میلادی، به فرمان شاهپور اول ساسانی، دانشگاه جندی شاهپور در جنوب شرقی دزفول و شمال غربی شوشتر بنا شد.

فعالیت رسمی و مهم آن در سال های ۳۱۰ تا ۳۷۰ میلادی، زمان شاهپور دوم، آغاز شد و در کنار علوم دیگر، عمده فعالیت آن پزشکی بود. این مکان تا ۶۰۰ سال مهم ترین کانون پزشکی خاورمیانه بود.

بعد از فتح ایران به دست مسلمانان، مرکز علوم پزشکی به بغداد منتقل شد و دانشمندان ایرانی، از جمله علی ابن ربن طبری، محمد بن زکریای رازی و ابن سینا طب را احیا و تکمیل کردند. اسحاق بن حنین و اسماعیل جرجانی نیز، به ویژه با ترجمه آثار یونانی و عربی عرصه پزشکی، از دانشمندان تاثیرگذار در این مسیر بوده اند.

در قرن های ۱۳ و ۱۴ میلادی در جریان جنگ های صلیبی، بار دیگر، طب از ایران به اروپا انتقال یافت. طی این سال ها، طب ایرانی در مراکز علمی و دانشگاهی غرب تدریس می شد، به طوری که بیش از ۵۰۰ سال کتاب «قانون» ابن سینا مرجع آموزش پزشکی بود.

طی قرن های ۱۴ تا ۱۶ میلادی، به علت تعصبات مسیحی و شروع دوره رنسانس و به خصوص با ظهور پاراسلسوس که یک شیمیدان بود، طب سنتی به مرور جای خود را به طب شیمیایی داد. با نفوذ غرب در دوره صفویه و قاجاریه، طب سنتی ایران از زادگاهش طرد شد و جای خود را به سیستم درمانی غربی و داروهای ساخته شده توسط آنان داد.